2018 - Sewen

Na de befaamde kampenrit gingen we weer richting Vogezen.
Ook dat was een reis die terug op het verlanglijstje stond van de "oude garde".
Ik bedoel met oude garde natuurlijk de motards die het eerste jaar ook al de Franse bergen hadden opgezocht.
Guy was weer onze gids en samen met Frankie zocht hij de juiste hotels en maakte de routes op GPS.
Na een tussenstop (overnachting in hotel Perekop) in Luxemburg hadden we 2 nachten doorgebracht in het hart van de Vogezen (Sewen) waarbij er een volledige dag voorzien was om te genieten van de vele bochten tussen de Cols de Bussang, de la Charbonnière, de la Schlucht, du Ballon d’Alsace en du Bonhomme.
Onze laatste nacht hebben we in Duitsland, in het door ons gekende hotel Pappelhof, geslapen.
We gaan quasi jaarlijks vijf dagen op reis, vertrekkende op zondag en terugkomende op donderdag.
Dat was in 2017 niet mogelijk gezien de reis iets te ver ging daarvoor, maar naar de Vogezen was dat dus weer de traditionele vijfdaagse die op het programma stond.
Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat vijf dagen niet voldoende zijn.
Volgende keer Vogezen zal dus zes dagen worden, maar we dwalen af.
We vertrokken dus weer in Hamme, maar hadden ook afgesproken op de parkings van McDonalds in Puurs, dewelke vlakbij de N16 ligt, en ook op de parking van de TEXACO dewelke op de E40 richting Luik (net voorbij wisselaar E40-E314) ligt.
Van dat laatste punt gingen we dadelijk de autosnelweg af en volgden de op voorhand uitgestippelde secundaire wegen.
Laat ons eerlijk zijn, een GPS het is een fantastische uitvinding! Routes worden op voorhand op Basecamp voorbereid en op de dag zelf heb je maar de route te volgen.
Dag één dus naar Luxemburg, naar Hôtel Pérékop te Berdorf. Een zeer goed hotel waar de motorfietsen in de garage aan de overkant van de straat kunnen gestald.



Dag twee wees de weg ons richting Vogezen. Van Berdorf tot Sewen, een slordige 352Km binnenwegen liet ons toch in totaal meer dan zes uur in het zadel zitten.
Dergelijke dagen weet je dat je 's morgens niet te laat moet aan zetten, om op een deftig uur nog in het hotel op bestemming aan te komen.
De rit naar Sewen op zich was al fantastisch, je merkt tamelijk snel dat het landschap stilaan overgaat van vlak naar heuvelachtig.
Dag drie zorgde ervoor dat we de verschillende cols eens konden proeven in deze bergachtige streek.
Bergachtig? Natuurlijk, de Col De Bussang ligt op 731m hoogte, de Col du Bonhomme 949m, de Schlucht op 1139m en de Ballon d’Alsace zelfs op 1247m.



Zalig zijn die wegen die je toelaten kronkelend naar boven te cruisen.
Daar komt natuurlijk wat stuurmanskunst aan te pas, zeker doordat je als motard daar niet alleen bent, integendeel.
Heel veel wielertoeristen willen ook hun graantje meepikken van het genot, en gelijk hebben ze.
Veel verkeer betekent natuurlijk dat je steeds voor 100% aandachtig moet zijn, maar zoals ik reeds aanhaalde, het is genieten!
Die dag werd er gecruised bij prachtige motortemperaturen, en de 242km werden afgehaspeld voordat we er erg in hadden.
Dag vier reden we terug huiswaarts, maar niet rechtstreeks hoor, neen, via Weidenbach (Hotel pappelhof) voor onze overnachting.
Die dikke vierhonderd kilometer werd natuurlijk enkel gereden over secundaire wegen.
Hoe kleiner, hoe bochtiger, hoe meer kronkelend de weg was hoe leuker.
Pappelhof kennen we, en we weten dat het daar niet alleen goed om eten en slapen aan lage prijs is, maar ook dat er garages voorzien zijn voor de motorfietsen.
Na het laatste avondmaal (van die reis) en een goede nachtrust en stevig ontbijt reden we op dag vijf terug huiswaarts.
De laatste 360Km, waarvan 210Km binnenwegen, waren even leuk en gezellig als de eerste kilometers van dag één.
Omdat de echtgenotes zitten te wachten werd er de voor de laatste 150Km geopteerd autosnelweg te nemen, niet mijn favoriete weg, maar wel snel natuurlijk.
De Vogezen, net als al onze andere reizen, waren de moete waard.
Ergens denk ik dat we ooit, wie weet in de nabije toekomst, weerkeren.
Maar dan zal het, uit nostalgische redenen, het motohotel Col Du Bussang worden.
In 2025 misschien, wie weet?